Ruff Around The Edges
Ruff Around The Edges
038 | Barbara van Rheenen over wanneer je hond aan de beurt is en wanneer jijzelf
Barbara van Rheenen is illustratrice en woont samen met haar twee witte herders Guzzi en Lupo.
Recent schreef en illustreerde ze een boekje over wat daar bij komt kijken. Een boekje met tips over opvoeding, maar ook veel herkenbare anekdotes uit haar eigen leven, en natuurlijk met schitterende illustraties.
Het schrijven van "Wittebroodsweken- Houden van je herder" leverder Barbara een hoop nieuwe inzichten op.
En daar gaat het in deze aflevering over:
- Hoe je je nog steeds flink verraden kan voelen door je hond, ook al weet je wat zijn gedrag veroorzaakt...
- Hoe je weet wanneer je jezelf en wanneer je je hond op de eerste plaats moet zetten
- Hoe het leven af en toe tussendoor komt en wat je dan doet
- Het loslaten van ideeën, zoals dat je hond altijd los moet kunnen lopen
- Omgaan met de angst voor een slechte reputatie in de buurt
- Hoe Barbara's tweede hond haar liet zien dat ze helemaal niet zo verkeerd bezig was
- Of houden van honden niet betekent dat je helemaal geen hond meer moet hebben
Je vindt meer over Barbara, haar honden, haar illustraties en haar boekje op:
haar website: https://www.barbaravanrheenen.nl/
Instagram: https://www.instagram.com/barbaravanrheenen/
Heb je een hondenschool of dierenwinkel, of een boekenwinkel en wil je het boekje van Barbara aan kunnen bieden aan je klanten? Neem dan vooral even kontakt met haar op via direct message op Instagram of via haar website.
De webpagina bij deze aflevering:
https://kajsavanoverbeek.com/038-barbara-van-rheenen-over-wanneer-je-hond-aan-de-beurt-is-en-wanneer-jijzelf/
If you're wondering how to feel less stressed about your career, your dog, your family or all of the above, there are things you can do!
There is still time to join First Things First small group coaching on the (myth of) work-life-dog-balance. We start April 15th 2025. Find out more here:
[00:00:00] Barbara van Rheenen: Ik vind het nog steeds moeilijk. Want ik ben nog steeds... Ik ben ook wel iemand die extreem empathisch is. Vooral wat beesten betreft ben ik heel erg empathisch. En ik denk ook wel een beetje meer dan gemiddeld. Dus... Omdat nu, als ik me bijvoorbeeld niet lekker voel, dan heb ik bijvoorbeeld nu rugpijn, waardoor ik gewoon wat minder lang kan wandelen en ook wat meer rust moet pakken.
En dan heb ik echt het gevoel dat ik de honden tekort doe.
[00:00:32] Kajsa: Welcome to the Mindset Podcast for guardians of dogs who are just a little ruff around the edges. I'm your host Kajsa van Overbeek, a life coach dedicated to making life with your challenging dog, feel less challenging both by sharing stories of other people's similar experiences and by showing you how you can harness the power of your brain to make it work for you instead of against you [00:01:00] .
Welkom allemaal weer bij, voor de verandering een keer een Nederlandstalige podcast van Ruff Around The Edges. That means that if you're waiting for an English one, just you know scroll on, the next one will be in English, it'll all be fine. Maar wij gaan gewoon door in het Nederlands. En vandaag spreek ik met Barbara van Reenen uit Dodewaard.
En ik wil er eigenlijk van alles over zeggen, maar ook weer niet teveel, omdat ik denk dat de manier waarop we elkaar hebben leren kennen misschien ook al gespreksonderwerp is. Dus ieder geval is Barbara zowel de schrijfster als illustratrice. En jullie moeten straks allemaal maar even naar haar website gaan om haar werk te bekijken als illustratrice, want ik ben er echt helemaal superfan van.
Ik vind het echt waanzinnig hoe ze dat doet. Dus dat ga je ook in het boekje terugzien. En het boekje waar ik het over heb heet Witte Broodsweken, [00:02:00] houden van je herder. Ik zou het, als dit zeg maar een video ding was, zou ik het ophouden want alleen de kwartier kraft is al schitterend Maar dat moeten jullie straks maar eventjes gaan opzoeken en ik zal er ook naar linken in de show notes van de podcast.
En hoe ik Barbara ken is dat ze op een gegeven moment mijn berichtje stuurde naar aanleiding van volgens mij zelfs naar een van mijn e-mails van de e-maillijst van nou joh Kajs, ik ben met dat boekje bezig en ik heb een hoop gehad aan jouw post. Mag ik jou noemen in dat boekje als soort van, ik kan al bijna geen Nederlands meer, als soort van resource?
Dus ik zei ja, tuurlijk hartstikke leuk. Maar Barbara kende mij dus al eerder en heeft ook wel al wat dingetjes had ze van mij langs zien komen. Dus misschien is dat wel een heel leuk moment of een punt. Om de microfoon over te geven aan Barbara en te zeggen van joh. Hoe [00:03:00] kwam het allemaal? Vertel wat over jezelf, vertel wat over je honden, want het zijn er twee en dan loopt het vandaar vanzelf wel, denk ik.
Barbara, over to you.
[00:03:11] Barbara van Rheenen: Ja, dankjewel. Twee inderdaad. Zwitserse witte herders, dat zijn niet de meest nou wel leuke, maar makkelijke honden, vooral qua gevoeligheid. En ik denk dat de gevoeligheid dat dat wel een punt is waar ik heel erg tegenaan liep, omdat ook mensen tegen mij zeiden, dingen zoals je hebt toch een herder, die is gefokt op bijtkracht en die moet je onder controle houden.
En ik zag maar die hele gevoelige hond naast me staan, die ook wel bij mij probeerde te schuilen. En ja, wat ik van honden ook altijd vind, ze zien er altijd heel volwassen uit gelijk omdat ze op vier poten kunnen lopen en ze kunnen zelf lopen. Je hoeft ze niet op te tillen En ja, je denkt ze kunnen het allemaal zelf wel aan.
En ik kreeg adviezen van mensen, als hij bij je [00:04:00] schuilt en bang is, moet je juist van hem afkeren. En ik dacht, daar hadden we net even over, dat je daar dan op afgaat terwijl je iets anders ziet en voelt. En denk, nou, zij zullen het wel weten, want zij hebben honden gehad. Dat was ook waarop ik dacht ik ben toen ook gaan zoeken naar waarom klopt mijn gevoel niet.
En ik weet niet goed hoe ik op jouw site terecht ben gekomen. Waarschijnlijk via Instagram, denk ik, dat ik een post zag. En ik dacht wacht even, hier zit een hele andere benadering in. En ook vooral de persoonlijke benadering van je eigen gedachten, je mindset. En de bekende filmpjes van Cesar Millan, de boeken die ik in de boekenkast heb staan van Cesar Millan, waarvan ik ook steeds dacht van ja...
Die hele dominantietheorie vond er altijd heel cool uitzien bij hem. Zoals hij dan in een filmpje liep met al die beesten naast hem onder controle. Maar tegelijkertijd dacht ik ook [00:05:00] van ja, wat klopt hiervan? Hoe ga ik dit in mijn plaatje passen vooral? Ik ben totaal niet dominant. Ik ben ook niet autoritair.
Daar heb ik ook echt wel een hekel aan. Maar hoe geef ik mijn eigen hond nou sturing? Eigenlijk ben ik zo op zoektocht aangegaan. Met mijn eerste hond vooral. De gevoeligste van de twee ook wel, denk ik. En ja, wilde ik daar ook... Ik wilde er al veel van weten voordat ik het boekje schreef. Toen onze tweede hond kwam kwam dat verzoek van de fokker.
En toen is eigenlijk dat hele balletje nog meer gaan rollen. Schrijf nou allemaal eens op. Waar loop je tegenaan en hoe los je dingen op? Ja Ook in een gewoon leven.
[00:05:48] Kajsa: oké, wacht even. Want de fokker had een vraag bij jou ook neergelegd om een boekje te schrijven.
[00:05:55] Barbara van Rheenen: Ja, nou eigenlijk meer te tekenen. Zij wilde want [00:06:00] dat viel haar een beetje tegen, want het boekje was erg veel tekst.
Ik heb het ook eigenlijk gewoon een beetje naar mijn eigen hand gezet. Zij wilde een opvoedboek voor dummies, die ze elke pup mee kon geven. Dat mensen vooral plaatjes kregen, hoe je het wel en hoe je het niet moest doen. En ik zag gelijk wel zo'n grappig plaatje voor me wat ook in het boek staat. Van gezellig je pup op de bank, maar zodra die groot is en je hebt er twee, pas jij er niet meer op.
Maar ik vond het heel moeilijk om de rest van die plaatjes over opvoeding om dat in een plaatje om te zetten ik ben toch ook wel heel textueel kennelijk kwam ik erachter en toen dacht ik het beste is gewoon als ik mijn eigen verhaal opschrijf en met daarin wilde ik lessen doen maar die dorst ik ook niet gewoon zelf te verzinnen dus toen ben ik bij Dogvision een aantal modules gaan volgen want ik dacht ik wil wel dat wat ik schrijf dat dat enigszins op waarheid of in ieder geval op onderzoek of wat dan ook een beetje gestaafd is ik kan wel zelf allemaal dingen gaan zitten verzinnen dat ik denk hoe het werkt maar dat weet ik natuurlijk helemaal niet dus ja eigenlijk [00:07:00] zo is het hele traject is het balletje een beetje gaan rollen
[00:07:04] Kajsa: en
je
zei al van het begon eigenlijk met mijn eerste hond met Guzzi en die was het gevoeligste en we hadden het net ook al een beetje over de hele Cesar Millan gooi het maar even onder zijn naam de Cesar Millan stijl opvoeding.
En dat hoor je natuurlijk van meer mensen. Je moet de leider zijn. En je moet... weet ik wat al de teksten zijn. Je moet de baas zijn. Je moet dat allemaal uitstralen. Jij zei zelf ook van ik ben niet ook zo dat type. En ik denk dat daar dan ook al wat is. Dat heb ik zelf ook gehad met Rusty. Dat mensen tegen mij zeiden.
Een cattledog is natuurlijk ook in de groep van de herders ook een hond waarvan mensen zeggen van hij heeft een stevige leider nodig en allemaal dat soort dingen. En dan werd er gezegd van je moet het bijvoorbeeld tegen mij dan hè, je moet het strenger zeggen. Je moet dat helemaal [00:08:00] uitstralen. Ik denk nou oké, ik sta dit hier heel streng allemaal te vertellen, maar ik zie geen effect, nul invloed.
En bij mij was dan uiteindelijk grappig genoeg ook nog een van de trainers die dacht van ik ga dat wel even laten zien. Daar gebeurde exact hetzelfde
Maar dan komt natuurlijk die zoektocht want dat is ongeveer wat je allemaal hebt gehoord. En je hoort het nog steeds, gelukkig zit er nu echt wel een omslag in hondenland, maar je hoort het nog steeds van heel veel mensen. Nou ja, wat jij zei, je moet dominant zijn, een bange hond niet steunen of geen ondersteuning bieden.
Het past niet meer in mijn plaatje op het moment in ieder geval. Maar hoe heb jij dan die omslag kunnen [00:09:00] maken? Want je zei van, ik twijfelde er wel aan. Nou, dat herken ik heel erg want dat had ik ook. Je voelt op de een of andere manier van, het klopt niet, het werkt ook niet. Nee. Maar waar komt dan dat punt of hoe komt dan dat punt dat je zegt van, oké nee...
We gaan het anders doen.
[00:09:17] Barbara van Rheenen: Ja, ik herken heel erg wat je zegt Ook over die... Ik moest dan op een gegeven moment een hele harde nee oefenen op hondenschool. Nee! Nee!. En een heleboel vrouwen, dat lukte helemaal niet. Die gingen heel hoog roepen. Want heel veel vrouwen trainen de hond. Uiteindelijk staan vaak de vrouwen de hond toch te trainen.
En ik zag ook dat het op Guzzi helemaal geen effect had eigenlijk. Heel af en toe merkte ik wel. Die dacht, oh ja, nu moet ik stilstaan. En dan begon ik mezelf af te vragen. Moet die nee op die manier? Kan ik niet gewoon nee zeggen? Ja, nee, niet doen. En ik denk dat ik dat ook gewoon een beetje begon te oefenen.
Wat maakt het verschil in toon eigenlijk uit? Ja ik liet hem op een gegeven moment ook wel gewoon gaan. Ik [00:10:00] ging ook niet meer naar de hondenschool op een gegeven moment. Dat had ook wel heel erg te maken met hoe Guzzi heel erg een hormonale hond is. En heel erg, ja, als er dan een loopse hond was op een hoed met een luchtje.
Of iemand had geplast En dan kreeg ik gewoon totaal geen aandacht meer. En dan op een gegeven moment dacht ik, ik ben hier. Ik bedoel dat ik letterlijk een keer dacht, ik sta hier nu eigenlijk gewoon de relatie met mijn hond te verpesten. Want ik probeerde maar zijn aandacht te trekken. En dat moest dan een beetje op een wat hardere manier En ik dacht ik vind dit zo totaal...
Ik voelde niet dat er een extra band kwam met mijn hond. Niet. Er kwam een band van, jij bent een hond en jij moet luisteren Maar niet de band die ik wilde hebben met mijn hond. En ja, ik heb toen een tijd ook gewoon helemaal niet getraind eigenlijk. Gewoon gewandeld en een aantal dingen vermeden. Guzzi is geen agressieve hond helemaal niet.
Maar wel... dacht wel altijd dat die dingen zelf moet oplossen. En dat had wel af en toe een beetje hanig gedrag naar andere reutjes. Maar dan loop ik daar gewoon van weg. Of ik loop er omheen of wat dan ook. Het was eigenlijk bij Lupo dat ik [00:11:00] opnieuw moest beginnen. Die was dan al vier maanden door corona niet getraind.
Wel een beetje. Dat ik dacht van nu kan ik een nieuwe start maken. Nu wil ik het anders doen. En omdat de hondenschool in het dorp die man had, die was ziek. En toen ben ik bij een andere vrouw terechtgekomen. Die... Op een zo totaal andere manier trainde, dat ik gewoon dacht van weet je, kan dit ook? Ik vond het ook heel erg soft in eerste instantie.
Het ging ook allemaal super langzaam. Lupo was al veel verder. Die kon al over hele hordes rennen en zij begon met hele kleine hobbeltjes waar hij dan overheen moest stappen. En Lupo die had ook gewoon duidelijk was het voor hem heel saai. Maar ik vond het een heel erg eye-opener dat ik dacht alles op een hele vriendelijke manier had.
Dus ook bijvoorbeeld dan liet ze andere honden langslopen en dan moest je je hond afleiden met het woord feestje. En dan een snoepje geven. En alles werd gepresenteerd als leuk, als [00:12:00] liefdevol en in tegenstelling tot wat hij gewend was. Nee, niet doen, af, weet je wel. Ja, en vanaf dat moment dacht ik, oh wacht even.
Het is een totaal andere wereld die ik ken.
[00:12:15] Kajsa: Dan begin je dan wel te twijfelen in die zin, want op zich hebben we natuurlijk, denk ik ook als mensen in onze opvoeding, heb je ook heel veel verschillende opvoedingsstijlen. En als ik bijvoorbeeld denk aan hoe ik zelf ben opgevoed, was het denk ik wel heel erg liefdevol, maar ook wel gewoon heel duidelijk en af en toe best wel een beetje streng en best wel een beetje nee.
En ik kan me bijvoorbeeld, om even de parallel te trekken ons buurjongetje van vroeger herinneren waarvan ik nu denk, hey, die mensen hadden een hele andere opvoedstijl maar die ik toen heel soft vond. Want ik kan me herinneren dat dat jongetje had een keer heel [00:13:00] mooi getekend op alle auto's van alle buren, met een, ik weet niet, met een steen of met iets, maar er stonden hele mooie krassen overal in.
En ja. Ja, en die moeder die zei Renéetje, dat mag je toch niet doen? En onze eerste reactie was natuurlijk... Het is nog steeds een tekst in ons gezin natuurlijk. Uiteraard, Renéetje, dat mag je toch niet doen? Maar onze eerste reactie was van... Ja, ho eens even. Als zo'n kind dat bij ons had gedaan... Dan had hij niet alle hoeken van de kamer gezien.
Dat gebeurde niet. Maar dan hadden we toch wel heel anders gereageerd. Achteraf denk ik een beetje in parallel met die honden. Ja, hij heeft het al gedaan. Tekeningen staan er al. Hij was zich gewoon geen kwaad bewust. In hoeverre moeten we dit straffen door echt daar vol op in te gaan? Of in hoeverre kunnen we dit anders doen?
Dat is natuurlijk een beetje wat met onze honden ook [00:14:00] het ding is. Alleen je moet dan voor jezelf ook gaan nadenken. Je moet die manier van aankijken tegen opvoeden... Die moet eigenlijk ook helemaal op de schop. Want misschien heb je zelf in je achterhoofd nog wel. Maar dit kan niet. Dit is te soft. We moeten wel duidelijk zijn.
Gaat dit wel goed? Ik vraag me af of jij dat...
[00:14:25] Barbara van Rheenen: Nou, ik zou je... Ja, gek vertellen. Ik ben dus gewoon eigenlijk niet echt opgevoed. Daar kwam het op neer. Wij hadden een beetje anti-autoritaire opvoeding. En dat was een beetje een hippie tijd. En ja, tuurlijk Mijn vader kon goed boos worden. Maar dat was dan denk ik meer een soort damage control.
Wat er dan gebeurde. Dan dat er echt gewoon grenzen aangegeven werden. Mijn moeder was bijvoorbeeld iemand... Als ik dan ochtends zei... En ik wilde niet naar school. En ik ochtends zei... Nou ik ben nog een beetje moe. Dan deed ze de gordijnen gewoon weer dicht. En dat konden wij natuurlijk goed uitspelen allemaal.
Dus ja, dat is hartstikke [00:15:00] grappig Maar ja, uiteindelijk is dat helemaal niet handig in je leven natuurlijk. En ik denk misschien dat dat bij Guzzi ook wel heel erg het geval was... Dat ik niet eens... Die grenzen die ik aan moest geven, die had ik denk ik zelf ook gewoon helemaal niet. Waar we het heel even in begin over hadden dat noemde ik alles voor de hond.
Die geluiden bijvoorbeeld, of dat man in de auto rijdt en in de zomer, want Guzzi heeft een hele dikke ondervacht. Airco echt super koud waar je jezelf zit rillen als die hond, maar oké zeg maar. En ik heb wel ook heel erg moeten leren om naast dat zacht natuurlijk ook wel af en toe te moeten denken, hoe ver ga ik hierin?
Hoe ver ga je in lief zijn voor je hond? Hij kan natuurlijk niet alles gaan bepalen natuurlijk. Dat is natuurlijk ook gewoon, maar dat is wel moeilijk voor mij, omdat ik dus zelf die grenzen ook nooit gehad heb. Die moest ik zelf ook maar zoeken in mijn opvoeding. Dus om dan die grenzen te geven aan een ander, daar weer [00:16:00] grenzen aan te stellen, ik denk dat ik hem ook in het begin veel te vrij liet.
[00:16:05] Kajsa: Ja.
[00:16:05] Barbara van Rheenen: En daar komt wel wat die verwarring vandaan. Van ja, het is zacht het is goed. Maar op een gegeven moment moet er ook de grens zijn van wat mag echt niet. En als je hond niet luistert hoe ga je daar dan mee om? En ik ben ook nog steeds wel eens gewoon streng. Dus ik denk, nu is het klaar, dan roep ik ook.
En nu is het klaar dan word ik ook een beetje boos Maar ik zie ook wel dat ze daar dan echt wel op reageren. Dus dat heeft ook wel een functie denk ik dan weer.
[00:16:30] Kajsa: Ik zat nog even na te denken. Want jij zei net al, we hadden er net al even over met die geluiden en dergelijke. Dat weten de mensen natuurlijk niet.
Want wij waren van tevoren natuurlijk alweer aan het kletsen En dachten toen, laten we maar snel beginnen met opnemen Want al het goede spul zit al voor de opname. Misschien om dat nog even terug te halen Waar we het over hadden was eigenlijk dat onze honden best wel... Van ons allebei best wel reageren op dingen of best wel gevoelig zijn.
In Rusty zijn geval is dat bijvoorbeeld voor [00:17:00] knisperende dingen... of dingetjes die bewegen in de wind. Of nou ja, ik kan een hele waslijst bedenken. Maar dat zijn er zo een paar. En jij vertelde dat je dat ook had met de honden. En dat dat in relaties ook best wel moeilijk kan zijn... omdat er een verschil zit in hoe iedereen daar tegenaan kijkt.
Ik had zeker in het begin, en dat is echt iets wat ik heb moeten leren... en inderdaad zoiets van, oeh daar reageert Rus op. Laten we dat eventjes niet meer doen, want dat is niet handig. Want als we die reactie kunnen voorkomen... door te zorgen dat het dingetje niet knispert bij wijze van spreken...
dan is het allemaal opgelost. Terwijl in mijn gezin mijn zoons en mijn man... zoiets hadden van, ja... Hallo, ik ga niet even mijn hele leven omgooien voor die hond Bekijk het eventjes. Ik wil ook gewoon normaal op kunnen staan en de trap op kunnen lopen... zonder dat er iets geblaft wordt of whatever.
Ik ga niet overal rekening houden. Terwijl ik zoiets had van jawel [00:18:00] jawel dat moeten we wel doen. Zonder dat eigenlijk ook van hun te willen accepteren... dat zij daar geen zin in hadden. Wat, natuurlijk ook geheel terecht is. Dus het wordt dan inderdaad een beetje geven en nemen van... wat vind ik allemaal goed?
Wat vinden de anderen allemaal goed? Hoe schipperen we daartussen? Hoe ben jij dan uiteindelijk... en laten we zeggen, zo ver gekomen wil ik zeggen... maar het is natuurlijk een nog immer lopend proces.
[00:18:33] Barbara van Rheenen: Ja, een ongoing proces, ja.
[00:18:35] Kajsa: Maar hoe ben je dan toch gaan kijken van... oké nou... dit is een grens of hier...
Ja, hier stop ik even. Hier ga ik niet mee in jou. Dus hier ga ik die airco's even niet op 16 zetten, maar lekker op 20. Want ik heb geen zin, nou misschien is 20 voor jou koud weet ik het. Want ik heb geen zin om te bevriezen. Waar is die [00:19:00] shift van
[00:19:00] Barbara van Rheenen: Nou ja, ik ben uiteindelijk dus, nou precies wat je ook zegt met die geluiden, dat mijn ex, inmiddels mijn ex dus, dat heel vervelend vond.
En ook af en toe zei, ja het is maar een hondje En daar kon ik weer heel giftig om worden. Hoezo het is maar een hondje? Voor mij was dat echt gewoon totaal zo'n non-uitspraak Want het is niet zomaar een hondje. Maar ik merk nu, nu ik alleen ben met die twee honden, dat mijn grenzen nu weer ergens anders liggen.
Dus... Als ik zelf ergens tegenaan loop, ook omdat ik ziek ben of niet lekker ben en wat dan ook, dan ineens vind ik dat helemaal niet zo makkelijk meer om te denken van, nou laat maar, weet je wel, alles voor de hond, de airco opbouwt. Want ik heb zelf ook behoeftes en ik moet daar nu helemaal alleen voor zorgen.
Dus alsof ik zeg maar, mijn plek is wel een beetje in onze roedel, maar ik zou zeggen, het een beetje veranderd daarin. Omdat ik eerst ja, [00:20:00] wat makkelijker kon je dan misschien de taken verdelen of eventjes afstand nemen van de honden. En nu is dat voor mij gewoon niet zo. Alle aandacht is op mij natuurlijk nu alleen.
Vroeger was nu pas de aandacht op mijn partner, maar nu is alle aandacht op mij. En dan kan ik niet meer echt alles van mezelf opzij geven om alles aan die honden te geven. En ik heb daar ook wel een soort verschuiving in plaatsgevonden.
[00:20:25] Kajsa: En is dat, denk je, dat dat gewoon puur door de omstandigheden is?
Dat je daardoor nu ook gewoon moet zeggen van nee, nu kan het niet. Maakt dat het makkelijker of is het
nog steeds moeilijk?
[00:20:37] Barbara van Rheenen: Ik vind het nog steeds moeilijk, want ik ben nog steeds... Ja, ik ben gewoon ook wel iemand die extreem empathisch is. Vooral wat beesten betreft ben ik gewoon heel erg empathisch.
En ik denk ook wel een beetje meer dan gemiddeld. Dus als ik me bijvoorbeeld niet lekker voel, dan heb ik bijvoorbeeld nu rugpijn. Waardoor ik gewoon wat minder lang kan wandelen en ook wat meer rust [00:21:00] moet pakken. En dan heb ik echt het gevoel dat ik de honden tekort doe. Ik heb ze de laatste twee dagen naar het pension gebracht.
Toen dacht ik, ik moet het eigenlijk gewoon even helemaal rustig aandoen. Want ik had verstapt weer en de pijn te erg was. Maar dat vind ik gewoon onwijs moeilijk dat ik dat doe. Ik denk dat mensen in mijn omgeving dat al denken. Oh wauw dat jij die honden überhaupt nu wegbrengt. Ja, dat vind ik. Terwijl ja, voor een heel groot gedeelte zit dat in mijn hoofd Die honden, die worden daar echt niet slechter van.
Natuurlijk het zijn witte herders en ze zijn heel baasgericht. En ze zullen me ongetwijfeld missen. Maar als ze thuiskomen, is het dan weer des te leuker. Dat soort dingen vertel ik ook allemaal wel aan mezelf. Toch blijf ik dat heel erg moeilijk vinden om die ruimte in te nemen. Als ik het echt nodig heb.
[00:21:45] Kajsa: Maar je
doet het wel. Dus wat maakt dat je het wel doet? Want dat vind ik altijd interessant. Het is eigenlijk een verhaal dat je aan jezelf vertelt. Wat je in staat [00:22:00] stelt om het alsnog te doen. Want anders zou je het niet doen. Dan zou je doorploeteren. Wat is voor jou het zinnetje of het plaatje wat afspeelt Dat je dan toch in staat stelt om, ondanks dat je het moeilijk vindt Het wel te doen.
[00:22:15] Barbara van Rheenen: Nou ook denk ik met uitzicht op de rest van mijn leven. Dat ik natuurlijk iedereen wordt ouder. Ik meer krakkenmikker. En dat ik denk ik ben daar misschien ook te makkelijk in geweest. Ik ga makkelijk mijn grenzen over. Ik ben een heel actief persoon ook. Ik ben heel bewegelijk. Ik ben heel fit geweest altijd.
Dus het kon ook allemaal. En nu begin ik me ook wel eens af te vragen. Ja maar wacht even. Ook vooral omdat een hond zo'n gewoond dier is. Die zo gewend raakt aan dingen. Maar vooral herders Als ik elke dag van mijn na eten met een balletje gooi. Ja dat is echt binnen no time. Is dat een verwachtingspatroon?
Dan kom ik er niet meer onderuit. Dat soort dingen ben ik me gaan beseffen. En me toe gaan passen in. Waar ga ik naartoe met mijn leven? En kan ik straks als ik verhuisd ben. Ik [00:23:00] ben op zoek naar een huis. En mijn tuin wat kleiner is. Hoe verkoop ik dat dan nog? Hoe ga ik er dan mee om? Ik zal toch echt wel ook wat meer...
Aan moeten geven dat er niet altijd ruimte is voor altijd tijd voor de honden. Ja, dat gaat minder worden. En ik denk dat ik dat nu al een beetje in begin te bouwen in wat meer afstand misschien van de honden. Ook wetenschap dat ze ouder worden. Ja, dat ze er een keer niet zullen zijn. Allemaal dat soort dingen.
Ik denk ook door afscheid nemen van een partner, van een huis. Dus dat je op een bepaald punt komt en dingen liggen dan anders in de weegschaal Ik denk dat het daar een beetje mee te maken heeft.
[00:23:48] Kajsa: Ja, dus het is eigenlijk meer ook die toekomst erbij pakken al. Op het moment dat je iets aan het doen bent.
Oké, kan ik dit...
[00:23:56] Barbara van Rheenen: Hou ik dit vol?
[00:23:58] Kajsa: Hou ik dit vol, ja. Dat is de vraag.
[00:23:59] Barbara van Rheenen: [00:24:00] Hou
ik dit vol? Ja En ik heb heel veel volgehouden. En dat is natuurlijk ook gewoon dankzij dat je dan een partner hebt. Die andere dingen dan weer oppakt. Nu doe je ineens alles alleen. En ga ik denken, wacht hou ik dit wel vol? Constant de honden op de eerste plaats zetten Want daar kwam het wel een beetje op neer.
En dat ga ik op een gegeven moment natuurlijk niet meer volhouden in mijn eentje. En nu ik wat lichamelijk minder ben, merk ik dat helemaal. Dat ik denk, ja wacht even. Er komen wel meerdere momenten aan dat ik misschien lichamelijk wat minder zal zijn. Dus hou ik dat dan vol?
[00:24:30] Kajsa: Ik vind dat eigenlijk een hele mooie vraag.
Om ook überhaupt voor mensen aan zichzelf te stellen. Als ze met iets bezig zijn met de hond.
[00:24:40] Barbara van Rheenen: Ja, precies
[00:24:41] Kajsa: Hou ik dit vol?
[00:24:43] Barbara van Rheenen: Kan ik elke dag een half uur met die hond oefenen, spelen, wat dan ook? Vooral ook, denk ik, als je een hond neemt en je bent alleen. Heb ik een netwerk? Vond ik ook wel een hele lastige.
Heb ik een netwerk? Bijna niemand wilde die twee grote monsters uitlaten [00:25:00] voor mij. Dus dat was ook wel een ding. Twee reutjes, ongecastreerd. We vinden mensen supergroot. We vinden mensen heel indrukwekkend. Dus de internet zat vol met sites van hondje uitlaten. En dat zijn allemaal leuke jonge meisjes.
Maar die ga ik echt mijn twee witte herders niet meegeven.
[00:25:16] Kajsa: Zeker niet tegelijk.
[00:25:18] Barbara van Rheenen: Nee zeker niet tegelijk Ik heb al dan tachtig kilo aan de lijn En ik laat ze dan het liefst los. En ze trekken niet allebei. Eigenlijk trekken ze helemaal niet meer. Maar toch, als er een loops teefje langs komt, dan weet je het niet.
Dus ja, ik vind dat echt wel een eye-opener voor... Ook al heb je nu een partner en denk je, ik wil een hond. Denk er ook over na. Dat het momenten kunnen zijn dat je het even niet aankan. En wat heb je dan om je heen Wat voor terugval heb je dan?
[00:25:47] Kajsa: Ik zit ook nog even te denken... Kijk het antwoord op hou ik dit vol kan natuurlijk ook zijn voorlopig wel.
Dus doe ik het, bijvoorbeeld. Ja Want ik denk bij [00:26:00] mezelf ook wel van, zo snel als je een hond hebt geleerd om na het eten met een balletje te gooien, zo snel kun je ook in die zin nieuwe routines aanleren. Maar goed, stel het antwoord is even gewoon nee, ik hou dit niet vol, er moet wat veranderen Wat is dan het denkproces?
Of is eigenlijk gewoon het feit dat het antwoord op die vraag nee is genoeg bijvoorbeeld in jouw geval, om mentaal dan toch die schakelaar om te kunnen zetten en te zeggen, oké we gaan naar een andere oplossing zoeken. Of nou ja, inderdaad wat je bijvoorbeeld net vertelde van ik breng ze twee dagen naar het pension.
[00:26:40] Barbara van Rheenen: Ja, nou dat, opeens de gedachte. Ik weet dat er een avond was dat ik dus, mijn rug is al een paar maanden en ik heb steeds een terugval. En dat is natuurlijk ook gewoon heel demotiverend. Als je steeds maar denkt, hé, ik ben er net. En dan doordat je je verstapt, wat nou gebeurt er weer? Weet je? Er was een avond dat het [00:27:00] best donker werd in mijn hoofd.
Dat ik dacht, misschien kan ik ze op deze manier wel niet eens meer hebben. En ik denk dat dat wel een hele harde nee was. Van ik moet nu gewoon ook zorgen dat ik aan de beurt ben. En dat ik gewoon zo weer op mijn eigen benen sta. Dat de problemen zich vanzelf weer een beetje oplossen. Waardoor ik ook heb gedacht, ik heb er dan wel uiteindelijk één iemand gevonden.
Die mij elke woensdag mijn honden uit kan laten. Wat ik al een hele stap vind. Want ik weet dat hij een heel klein rondje met ze doet. En ik weet dat hij ze aan de lijn houdt. En op een gegeven moment wilde mijn Lupo, de jongste, niet met hem mee. Op een ochtend En dat vond ik dan weer ontzettend moeilijk.
Ik denk, ja, moet ik dit dan wel doen? Maar ja, er komt inderdaad een punt dat het gewoon... Ik denk, als ik dit nu niet doe, wordt het misschien erger. En wat voor mij erger is is dan dat ik de honden weg zou moeten doen, bijvoorbeeld. Dat vind ik gewoon zo'n horrorschrikbeeld. Dat ik denk... Het is op een heel donker moment als ik me goed voel zoals vandaag dan [00:28:00] lach ik daarom maar het kan ons natuurlijk allemaal overkomen ik zie ze voorbij komen de herplaatsers en dan wordt er gezegd loslaten is ook houden van en dat klopt allemaal maar het is natuurlijk intens pijnlijk zoiets
[00:28:11] Kajsa: nee
het is absoluut niet wat je wil anders had je de honden nee niet
genomen
maar aan de andere kant het is wel iets wat je heel vaak ziet dat wat je heel krampachtig wilt voorkomen is vaak dat wat je in de hand werkt dus als je heel krampachtig wil voorkomen om de honden niet te hoeven herplaatsen of geen pijn te doen of geen bij wijze van spreken slechte ervaringen te laten hebben die stress die dat denkpatroon meenemeebrengt Werkt het vaak in de hand.
Want dan ga je bijvoorbeeld, dan ga je wat jij zegt, heel erg [00:29:00] focussen op de honden misschien over je grenzen heen omdat je het maar niet slecht wil maken voor de honden. Totdat je zo over je grenzen heen bent gegaan, dat je op een gegeven moment helemaal niet voor de honden kan zorgen. En dan heb je precies dat bereikt wat je eigenlijk wilde voorkomen.
[00:29:17] Barbara van Rheenen: Ja het is toch,
denk ik, waar we vaak op uitkomen, het is toch zo ook weer een mindset. Want hoe ga je je hoofd ermee om? Hoe erg is het dat ze een keer niet een tweede wandeling doen, denk ik dan. En dat is iets wat ik zo vaak tegen mezelf dan moet zeggen. En die honden zijn best gelukkig, want ik heb een tuin van heb ik jou daar nu.
Dus die tweede wandeling die ik dan soms ook doe, soms is die niet eens nodig. Kan ik ze gewoon in de tuin gooien, dan moet ik er wel bij zijn. Want dat is dan weer een herder natuurlijk. Ik kan niet zeggen, ga maar spelen en ik ga iets anders doen. Dat is dan jammer. Dat lukt vaak niet. Maar ja, het is inderdaad wat je zegt.
Je bezorgt jezelf van veel stress.
[00:29:57] Kajsa: Ik moet daar aan denken. Ik ga even jouw boekje erbij pakken. Want ik [00:30:00] heb jouw boekje al helemaal vol met plakkertjes gedaan. En volgens mij, dit is ook een van de dingen die je zegt in het boekje. Ik hoop dat ik de quote kan vinden. Maar dat gaat min of meer om het feit van...
Maar het leven gebeurt ook nog tussendoor. En dat is eigenlijk dat van, we willen onze hond ideaal opvoeden. Ik vind hem natuurlijk niet, want ik heb zoveel dingen aangeplakkerd Dat is geen Nederlands woord maar ik vind het toch van wel. Dat ik hem niet vind. Maar het verhaal is eigenlijk van, je wilt trainen Je wilt allemaal goed doen.
Maar dan zijn er ook andere dingen. Zoals bijvoorbeeld in jouw geval je rug, die er dan in ene tussendoor komt.
[00:30:41] Barbara van Rheenen: Het leven komt
tussendoor. Ik hoop dat ik zoiets zei. Ja,
klopt
[00:30:46] Kajsa: En merk je daar nu verschil tussen toen je begon, toen je in eerste instantie alleen met Guzzi was, en nu hoe je daar tegenaan kijkt Bijvoorbeeld met [00:31:00] dingen als trainingen of met, ik weet niet, in het boekje vertel je ook veel over het jaaggedrag.
Ja. Nou weet ik nooit altijd of het Guzzi of Lupo is Lupo, ja.
[00:31:12] Barbara van Rheenen: Ja, zeker. Nee, zeker. Ik ga er nu wel merk ik, makkelijker mee om, omdat er andere dingen voorbij zijn gekomen. Het leven, waar ook wat zoveel aandacht vraagt dat ik dan op een gegeven moment een keuze ook moet maken. Bijvoorbeeld, ik was in de eerste instantie was mijn motto altijd, mijn hond moet gewoon los kunnen lopen.
Ik ga niet met een hond aan een lijntje lopen. Daar ben ik ook wel op teruggekomen dat ik denk, als ik problemen kan vermijden door hem eventjes aan te lijnen, is dat voor een hond echt geen ramp. Maar ik ben zelf heel erg op mijn vrijheid gesteld Het ook vaak projectie wat je doet natuurlijk. Hoe je zelf wil leven, zo laat je de hond ook leven dan, denk ik.
En dus dat zijn wel momenten die ik in het begin heb waar ik heel krampachtig in was. En die ik nu gewoon denk, oké vooruit dan maar. Dan even aan de lijn even aan [00:32:00] de lijn langs dat bosje. Want als ik ze tracker bijvoorbeeld niet om heb, ik me daar onzeker over voel. Het hoeft niet altijd los. Het is prima om ook gewoon terug te gaan naar af.
Of ja soms heb je gewoon geen keuze. Ik merk dat ik daar heel erg tegenaan liep toen ik een keer een hondentherapeute sprak Die me ook probeerde te helpen met het jacht van Lupo. En dan een soort spelletje van een fluitje blazen en dan met een konijntje wegrennen. Dan werd dat konijntje heel leuk leuker dan een echte konijn wat in het bos voorbij kwam.
Het heeft drie keer gewerkt en uiteindelijk dacht Lupo, doei, ik vind dat konijn in het bos veel leuker. En wat ik heel erg merkte bij coaches ook, was dat bij hun is het hun werk. Dus ze zijn er constant mee bezig 24 uur per dag. Maar bij normale mensen is dat gewoon niet zo. Je bent niet alleen maar bezig met honden en gedrag.
Je bent ook nog bezig met je werk, met je baas, met je partner, met je vriendinnen, met het leven wat voorbij komt. En dan moet die hond [00:33:00] daarin geïmplementeerd worden. En dat lukt niet altijd. En ik heb op een gegeven moment tegen mezelf gezegd, dat is ook oké als het niet lukt.
[00:33:09] Kajsa: Ja, ik denk dat dat het is.
Dat op een gegeven moment dat kunnen loslaten. Want ik kan me dat ook herinneren Nu doe ik dat ook veel makkelijker en veel beter. Maar dat als inderdaad Rusty een keer iets, ik noem het maar niet goed deed. Dat is natuurlijk ook al een oordeel wat je hebt op gedrag. Als hij een bepaald gedrag vertoonde dat ik niet per se fantastisch vond in die situatie.
Of dat hij ergens achteraan... Wegschoot bijvoorbeeld dat ik dan heel erg dacht van oh maar de trainer heeft gezegd dat negatieve ervaringen moet je voorkomen, zoveel mogelijk daar moet je management op inzetten en dat positieve moet je belonen ik dacht nou, dan hebben we weer negatieve ervaringen dan gaan we weer, oh de training is weer het raam uit nou, [00:34:00] de ballen en dan was ik echt, echt heel ja ook ik denk bijna boos op mezelf en teleurgesteld van van die teksten naar jezelf toe van waarom heb je dit nou weer laten gebeuren en je zag het toch aankomen en wat natuurlijk compleet nutteloos is, maar waar ik bang voor was, is dat als ik zou doen wat ik nu doe, want het gaat nog steeds af en toe mis, ja shocking ik ben niet perfect en de hond is ook niet perfect dat ik dan denk van nou ja, gebeurd joe En verder, wat ik toen dacht, en ik denk dat dat de angst is die naar mijn mening veel mensen hebben, is dat als ik er zo over ga denken, van nou het is gebeurd en laat maar gaan, dan werk ik het in de hand dat het de volgende keer weer gebeurt.
Terwijl het tegendeel eigenlijk waar is, want op het moment dat ik het veel sneller loslaat, ben ik veel sneller weer bij [00:35:00] Rusty en bij hem en bij zijn gedrag en bij eventueel trainen of denk ik van, oh ja oké dus dit was niet handig, hier moeten we de volgende keer eventjes op een andere manier naar kijken.
Maar dat komt alleen als je het ook weer kan laten gaan, zeg maar, dat makkelijker laten gaan. En als ik jouw boekje las, dan... Was dat in het begin ook niet zo heel makkelijk? Ik geloof dat je daar ook wat over schreef wat je vertelde met dat jagen. Dat schreef je, dat als hij dan terugkwam nadat hij een hele hoop lol had gehad op zijn jacht, dat jij je dan echt wel een beetje verraden voelde.
Van nou, zo leuk ben je nu even niet.
[00:35:45] Barbara van Rheenen: Nee, het duurde echt wel voordat ik dan weer een beetje van hem hield. Dat was echt wel, en dat heb ik met Guzzi ook momenten gehad. Ik had toevallig laatst nog in het park hier bij ons, dat ik dacht, ik ga heel even snel een rondje lopen. [00:36:00] En in de hoop dat ik dan niemand tegenkom, want met die rug, allebei aanlijnen vind ik wel een dingetje.
En er komt een oudere man aan met een husky, oudere husky aan de lijn En ik dacht nog, oh, aan de lijn even opletten. En het was al te laat. Guzzi, dat heb ik nog nooit zien doen. Die ging zo op die hond. En die ging echt overstaan. Dat is dus echt een wolvengedrag. En dan is Guzzi echt niet zo'n lieve, wollige, fluffige, pluizige beer meer.
Nee dan is het echt gewoon een enorme nare hond. En waarom hij dat deed, geen idee. En die hond gaf zich ook niet over. Dus dat hield dan ook niet op. En ja ik raakte daar natuurlijk ook weer door die rug ontzettend van in de stress. Want ik moest hem eraf trekken en dat deed zeer. En die man blijft leefstaan.
En dan heb ik altijd liever dat mensen gewoon weglopen. Want dan is het probleem opgelost die hond maar weg is. Maar tegelijkertijd dacht ik ook, ja, shit happens. En dat was voor het eerst dat ik dacht, laat het los. Ik dacht nu, oh, nu kan ik hier nooit meer lopen. En waar moet ik nu gaan lopen met de honden?
En [00:37:00] iedereen hier gaat nu zeggen, die vrouw met die witte herders die altijd zo gemeen doen. Maar ja, dat is een moment. Ja En die man was heel relaxed en ik heb de telefoonnummers uitgewisseld. Ik zeg, als er iets met die hond is, wil je dan alsjeblieft een appje sturen? Nou, dat was allemaal prima. Leuk contact gehad met die man.
En over, door. En niet inderdaad het met je meedragen en het weer projecteren op die hond, want dat maakt het dan alleen maar weer erger natuurlijk uiteindelijk.
[00:37:24] Kajsa: Ja, en terwijl nu als ik dan denk van omdenken, denk misschien dat die man wel denkt, wauw eindelijk is een keer iemand die verantwoordelijkheid neemt en die meteen een telefoonnummer uitwisselt en die meteen de hond komt halen.
Wat een topmens, weet je wel.
[00:37:39] Barbara van Rheenen: Terwijl
ik ook nog zei, ja, ik heb rugpijn. Dus ik zat op een gegeven moment op de grond met allebei de honden bij de halsband vast. En dan moest ik ook nog proberen om mijn telefoon uit mijn binnenzak te halen. Dus ik was inderdaad nou ja, wat je zegt, behoorlijk allerlei bochten aan het wringen.
Ik wilde dat wel gewoon goed afronden. Want dat vind ik gewoon, dat dan een hond een slechte reputatie krijgt door eens [00:38:00] een incident, vind ik gewoon heel lastig. Dat wil ik niet. Ik wil wel inderdaad dat er dan gezegd wordt... Inderdaad dat ik kan laten zien dat ik mijn verantwoordelijkheid neem ik denk dat ik dat heel belangrijk vind ik heb ook een keer ruzie met een boer gehad want ik zei luister ik neem mijn verantwoordelijkheid ik train mijn honden het is niet zo dat ik mijn honden hier in de uiterwaarden gewoon als losbollen achter konijnen aan laat gaan als er een probleem is dan los ik dat op ik ben verantwoordelijk voor wat ik heb en dat ik gelijk wel dat ik wil dat mensen dat weten en dat ik niet ja dat zal wel zo zijn dat ik altijd ben wel iemand die altijd mijn beste beentje voor wil zetten ik vind dat wel belangrijk om dat gewoon aan te geven en het is niet erg om het niet te zijn je mag ook best wel onverantwoordelijk lekker met je hond doen wat je zelf wil dat vind ik allemaal prima maar ik geloof wel toch dat ik het belangrijk vind dat ik aangeef ik zorg voor mijn honden en ik zorg ook voor dat de omgeving daar dan niet heel veel last van heeft [00:39:00]
[00:39:00] Kajsa: Dat vind ik wel mooi, omdat je ook zegt, dat is voor mij van belang.
En dat hoeft niet voor iedereen te zijn. Maar het punt is natuurlijk wel dat wij in die zin helemaal niet weten. Bijvoorbeeld die boer, die kan denken van, dat kan je allemaal wel zeggen. Maar dat zeggen vijftig man die hier langskomen met hun hond. En die konijnen grijpen op mijn veld. Of weet je wel, bij wijze van spreken.
Dus dat is denk ik wel dan een verwachting die we los moeten laten in die zin. Dat wij aangeven, oké wij nemen onze verantwoordelijkheid. Dit ben ik niet, vanuit jouw waarde. Maar dat dat niet betekent dat de ander dat aan gaat nemen. Het liefste zou ik natuurlijk ook zien, zou ik fantastisch vinden. Als die boer dan ook zegt van, ja, wat goed.
En dat zie ik En ik zie ook dat u ervan... Ja zeker. Top van u. Dat zou natuurlijk de ideale uitkomst zijn. Maar als diegene dat niet doet... Wat ook [00:40:00] heel vaak het geval is en waar ik vroeger echt best wel veel problemen mee had. Het lastig vond als mensen dat niet deden. Dat ik ook die verwachting had van ja maar als ik laat zien dat ik de verantwoordelijkheid neem, dan wil ik ook graag dat jij laat zien dat je dat herkent of erkent.
En als mensen dat niet deden vond ik dat best wel moeilijk. Nu een stuk minder. Maar dat is niet helemaal weg, want ik vind in mijn handboekje voor andere mensen nog steeds dat ze zo zouden moeten reageren. Is dat wel ook makkelijker loslaten? Dus ik vind het wel mooi dat jij dat aangeeft. Dat je zegt van nee, ik doe dit omdat ik dit belangrijk vind voor mij, vanuit mij.
Ja, en goed, of je hond die reputatie krijgt of niet, uiteindelijk... Heb je daar helemaal niks over
te?
[00:40:52] Barbara van Rheenen: heb je helemaal niks over te zeggen. Want uiteindelijk heb ik best wel in het begin een slechte reputatie gehad. Omdat, dat staat ook in het boekje allebei achter de schaap [00:41:00] aan zijn gegaan hier in Uiterwaarden.
Ik geloof zelfs dat er iemand is die heeft verspreid dat ik dat mag doen. Omdat ik gezegd heb dat ik hier alles opgekocht heb in de buurt. Waar ze dat van aan hebben, dat weet ik dan maar ook niet. Dus op een gegeven moment, dat is ook makkelijk hoor. Want dan denk je nou, laat maar gaan. Ik heb nu toch al zo rare reputatie.
Laat het maar los. Maar wat ik gewoon ook wel mooi vind, is dan wat je zegt Dat ik het prima vind als andere mensen het niet doen. Maar dat voor mij zijn die normen waarderen wel belangrijk. Maar dat is ook wel iets wat een hond me dan geleerd heeft. En dat vind ik ook wel weer heel bijzonder Het hebben van een hond of misschien wel andere beesten, de spiegel die ze je geven.
Ik ben mezelf zo gaan onderzoeken. En dat heeft met name ook een beetje jouw stukjes hebben daartoe aangezet Van... Waarom doe ik iets? En als ik dat doe. Dat heeft dan die consequentie. En hoe ga ik daar dan weer mee om? Ik ben daar wel veel meer over na gaan denken. Omdat je ook gewoon het effect ziet op een hond.
Zodra jouw gedrag. Hoe [00:42:00] is bijvoorbeeld. Als ik verkeerd rijd in de auto. En ik vloek. Dan schrikt hij van. Dan denk ik. wauw. Ik moet eerlijk zeggen. Ik vloek dus niet meer in de auto. Want ik produceer mijn eigen gedrag dan. Dus ik vind dat wel heel bijzonder Aan het hebben van een dier.
[00:42:17] Kajsa: Ik denk.
Dat heb je volgens mij niet in het boekje beschreven.
Maar daar hebben we het later ook op de e-mail. Nog wel eens over gehad. Je zei eigenlijk. Het boekje was het begin. En na het boekje ben ik. Nog veel meer gaan nadenken. En veel meer gaan bedenken. Na wat je net zei. Waarom doe ik dingen? En dat dat voor een deel ook. Komt omdat. Omdat We zijn honden niet meer gaan zien als...
je bent maar een hond je moet dit en dit doen. Want daar begint het voor de meeste mensen eigenlijk nog wel een beetje mee. Iedereen heeft wel honden gehad vroeger [00:43:00] in de familie. En het was dan van, een hond is een hond. En die laat je uit en daar ga je dingen mee doen. En dat is een leuk huisdier. Dan merk je van, in je opvoeding loop je tegen allerlei dingen aan.
Moet je eigenlijk helemaal gaan omdenken van... oké wacht even, nee, dit werkt dus allemaal niet. Een hond is dus niet zo'n apparaat dat als je de opvoeding... maar goed doet dan komt de hond er ook goed uit. Dat moet je al loslaten Je moet gaan kijken naar de hond echt als wezen. Ik zeg altijd levend empathisch...
...mede dier, want dat zijn wij ook. En dan ga je ook nadenken van... ...maar wacht even, wat betekent dat voor hoe ik dan in het leven sta? Wat betekent dat dan voor wat ik wil? En als ik wil dat mijn hond dit doet bijvoorbeeld... ...is dat wel een terechte verwachting? En [00:44:00] dan zijn we eigenlijk weer terug waar we begonnen in het gesprek van...
...waar is de grens? Waar mag ik? Wanneer ben ik aan de beurt? Wanneer is de hond aan de beurt? Wanneer is de omgeving aan de beurt? En dan wordt alles overhoop gehaald. Dan begin je alles in twijfel te trekken.
[00:44:21] Barbara van Rheenen: Ik denk ook dat het bij mij op een gegeven moment ook uitvergroot werd... ...door dat dit boek eigenlijk vorig jaar had moeten verschijnen.
Het heeft een jaar geduurd door alle omstandigheden. Ook door de douaneomstandigheden die niet goed gingen. Maar... Ja. Bij mij werd het op een gegeven moment ook gewoon uitvergroot. Ik kan me ook voorstellen dat mensen met een gezin bijvoorbeeld. Daar werkt het bijvoorbeeld ook weer heel anders. Zo'n hond neemt ook natuurlijk gewoon iets onderdeel van het gezin.
Net zoals iemand met heel veel kinderen. Ja, er valt wel eens iemand wat meer buiten de boot. Of de ene krijgt meer aandacht dan de ander. Bij mij nemen ze vooral nu ik alleen ben ineens [00:45:00] zo'n enorme plek in. En krijgen daardoor ook zoveel aandacht Waardoor ze ook weer veel meer aandacht gaan vragen. Ik ben er ook bewust mee bezig Ik denk, ik ga ze nu even niet aandacht geven.
Anders is het einde zoek Als er dan mensen op bezoek komen. Een vriendin komt op je thee drinken. En die wordt overvallen door die honden, bij wijze van spreken.
[00:45:21] Kajsa: En dan
houd
ik
dit niet vol.
[00:45:23] Barbara van Rheenen: Nee en houd ik inderdaad het niet vol. Nee, nee.
[00:45:28] Kajsa: Ik ga dat gewoon nog één keer vragen Wat is dan het denkpatroon dat je nu...
Misschien is het wel weer eerder hoor. Dat was eigenlijk het antwoord toen. Ik houd dit niet vol. Maar denk patroon dat je in staat stelt om dan te zeggen van nee.
[00:45:46] Barbara van Rheenen: Nou ik
zat net even mijn eigen boekje weer terug te lezen. En ergens schrijf ik ook van bij problemen dat ik schrijf van wat mij heel helpt Is dat ik denk van hoe wil ik [00:46:00] dit niet en hoe los ik het op?
Hoe wil ik en hoe los ik het? Hoe ga ik dat oplossen? Dus er van tevoren eerst over na te denken. En ik denk dat ik dat in het begin gewoon helemaal niet deed. Er komt iets voorbij en je gaat erop in. En ik denk ook wat ik geleerd heb nu met honden. Is dat je er ook gewoon over situaties na kan denken.
Dus van oké dit gaat gebeuren. Hoe ga ik dat straks dan eigenlijk oplossen? En wat wil ik? Ik denk dat het wat wil ik, dat dat ook wel een hele goede is. Om eerst te bepalen van hoe wil ik dat de uitkomst is? En hoe ga ik daar naartoe werken? Ik moet nu natuurlijk ook wel, omdat ik heb bepaalde elementen in mijn leven waardoor dingen wat anders lopen en dingen wat minder goed gaan.
Soms ook wel heel goed gaan. En dan me afvragen, waar wil ik naartoe, hoe wil ik en hoe wil ik dat mijn honden daarin passen? Hoe wil ik daarop reageren en hoe wil ik dat opgaan? En natuurlijk heb je niet altijd de uitkomst die je wil. Dat is ook wel iets wat je dan moet gaan realiseren. [00:47:00] Het kan niet altijd gaan zoals jij het bedoelt.
Maar ik denk wel dat die intentie een eerste stap is die je dan neemt.
[00:47:06] Kajsa: Ik denk dat het eigenlijk een hele mooie parallel is met, ik noem het nog steeds hondentraining omdat de meeste mensen het zo noemen. Maar je kunt het alle kanten op draaien of een andere term ook voor gebruiken als die beter ligt.
Maar waar je inderdaad vaak wordt gezegd van... Vraag je niet af wat je niet wil of zeg niet tegen de hond van wat die niet moet doen, van stop met blaffen oké ga hem niet worden maar wat is het gedrag dat ik wel wil zien en dat is eigenlijk wat we dan in dat geval met onszelf ook doen van wat wil ik wel en inderdaad eventjes die afstand nemen en niet meteen
[00:47:48] Barbara van Rheenen: trigger niet meteen reageren ja
precies, maar dat is bij een hond natuurlijk moeilijk want die vraagt vaak gelijk om een reactie dat snap ik ook wel ik vind dat blaffen bijvoorbeeld een goed voorbeeld ik vind dat ook moeilijk Guzzi is echt een blaffer [00:48:00] je bent geneigd om dan tegelijk te denken weet je wel, je moet nu niet maar soms moet je er gewoon even over nadenken
[00:48:07] Kajsa: Ja, en als je dat niet doet, dan train je bijvoorbeeld dingen zoals ik per ongeluk heb getraind, dat mijn hond bij het beginnen van een Zoom call begint te blaffen, omdat ik per ongeluk het gedrag heb versterkt.
En daar heb je ook een hele, die moeten we eigenlijk misschien ergens een plaatje van doen, daar heb je ook een hele leuke illustratie van gemaakt, die eigenlijk exact laat zien wat ik per ongeluk heb gedaan, namelijk Rusty heb geleerd om te blaffen voor snoepjes aan het begin van Zoom. Ik geef het eerlijk toe, het was geheel mijn schuld.
En dan moet je weer even gaan nadenken van, oké dit was niet handig, hoe gaan we dit nu doen Ik zag inderdaad
net, ik zag hem in de verspiegeling, ik zag dat je even een snoepje daar gooide.
Ik gooide een snoepje, want de kat van de boer liep hier over het veld en de kat is echt [00:49:00] aardsvijand nummer één en dan wil die keihard tegen de...
Tegen onze schuifpij opspringen. Dat mag hij niet, want hij is aan het herstellen van zijn TPLO-operatie. Dus hij mag helemaal geen rare wilde bewegingen maken. En dat is ook nog zoiets,
[00:49:15] Barbara van Rheenen: ja. Hoe ga je daar dan weer mee om?
[00:49:18] Kajsa: Ja, en hoe ga je daar mee om als je ziet dat je hond veel meer al wil... dan dat hij mag.
Maar daar merk ik dan ook weer, en dat vind ik dan altijd wel even leuk... om bij stil te staan, dat mijn gedachte daar is van... nee, dit gaat echt niet. Want hier heb je op de lange termijn gewoon zoveel problemen van... als we dit nu gaan doen, dit is echt een harde no. En dan merk je bij jezelf van, oké dit denkpatroon...
kan ik dus eigenlijk ook bij andere dingen gebruiken Want tuurlijk is het soms makkelijker en soms moeilijker. En bij zo'n operatie is het vrij duidelijk van, oké we hebben hier A, een bak met geld ingestopt van heb ik jou daar in jouw [00:50:00] operatie. Dus we kunnen het alleen al zien als zeg maar waarborging van de financiële investering.
Maar dat is dan heel bruut gezegd. Maar het is echt voor zijn welzijn is dit gewoon superbelangrijk dat hij nu rustig aandoet. Dus is het voor mij heel makkelijk om te zeggen. Klopt. Schat ik weet dat je nog het liefst een kwartier verder zou wandelen, maar dat gaan we niet doen. Ik zie aan je kop dat je het er niet mee eens bent dat we omdraaien en we doen het We doen het toch.
Ja, dat denkpatroon is kun je natuurlijk ook op op. Minder zwart-witte dingen wel gaan toepassen. En dat is een beetje wat jij zei. Houd ik dit vol? Of is dit op de lange termijn? Bijvoorbeeld met blaffen. Werkt dit op de lange termijn ook? Als het antwoord nee is. Dan is het toch naar die lieve kop kijken.
Naar die leuke ogen En zeggen schat. Nee we gaan even naar de andere kant.
[00:50:56] Barbara van Rheenen: Maar merk je niet. Ik heb merkt dat mijn honden dat ook makkelijk [00:51:00] accepteren. Ik denk dat er dan ook een soort uitstraling is. Het is even zoals het is. Ze daar ook rustiger van worden. Ik had dat natuurlijk. Lupo is natuurlijk met zijn boot onder de grasmaaier terecht gekomen.
Ook al zo'n leuk voorval. Met één teen eraf. En kon gewoon niet wandelen. En het gemak natuurlijk had die pijn. Maar ik moest wel steeds opnieuw. Want het was ook nog oktober. En het regende buiten Steeds opnieuw zorgen dat het niet nat werd. Dus ik moest steeds verbonden worden. En dan weer plastic eroverheen.
En het gemak waarmee hij dat accepteerde en ik hem gewoon zelfs in de tuin aan de lijn heel even liet plassen en dan weer naar binnen, verbaasde mij. Nou is Lupo wat makkelijker daarin, maar toch. Omdat wat jij zegt ik was zo duidelijk van dit kan niet anders dan op deze manier, want anders gaat het niet goedkomen.
Dat maakte het ook makkelijker.
[00:51:45] Kajsa: Ja, ik denk dat dat er zeker mee te maken heeft, want je hebt natuurlijk nog steeds het schuldgevoel En dat is ook wel iets wat ik heb geleerd van het goede ding doen kan nog steeds [00:52:00] beroerd voelen. Ja klopt Bijvoorbeeld nou ja, Rusty moest toch, hij moest met zijn, ik noem het altijd de cone of shame, hij moest met zijn kap op slapen zodat hij niet bij zijn wond kwam En een shirt en alles, dat werkte allemaal niet.
Dus uiteindelijk was het toch die plastic kap. Nou ja, en ik had natuurlijk net al verteld dat hij van krinkelige geluiden en plastic geluiden, dat hij dat helemaal niet leuk vindt. Dus als hij met zijn plastic kap tegen iets aanliep, er was natuurlijk ook al geen feest. Dus ik had iedere keer echt, nou ja, echt soort van met pijn in het hart dat hij die kap dan weer om zijn kop heen kreeg.
Maar uiteindelijk toen zei ik ook van Rus, we gaan slapen je moet even je kap weer om, want ik kan je nu niet in de gaten houden. Nou, dan kwam hij aangeshokt en dan gingen we die kap omdoen en dat liet hij prima omdoen. Fantastisch. En dan gingen we [00:53:00] slapen en ik dacht van, ja oké weet je, tuurlijk voelt het, ik vond het niet fijn om hem die kap om te doen.
Nee, verschrikkelijk. Maar was wel heel duidelijk en wat jij zei het was echt van, ja oké nou ja. Dat is dan zo dan doen we die kap om. Ik denk dat daar wel, omdat er inderdaad het is gewoon van onze kant uit heel duidelijk naar de hond toe. En ik wil daar wel altijd de slag om de arm houden, omdat dit is altijd een soort, in het Engels, ik zeg het even in het Engels, een slippery slope.
Ja. Omdat ik ook heel vaak met mensen werk die dan, en dan komen we op de stress die je zelf ervaart, geef je over op je honden en dat ervaren je honden. En dan kun je ook weer in eigenlijk een soort negatief spiraal terechtkomen van, oh, ik moet niet gestrest zijn, want mijn honden voelen mijn stress. En ik wil altijd echt tegen ongeveer elke hondentrainer zeggen van, nou stop met dat zeggen.
Dus ik wil niet dat mensen nu denken, omdat ik zeg van, nou omdat we zelf zo duidelijk waren [00:54:00] om die kap, dan pakt de hond dat makkelijker op. Alhoewel ik wel denk dat het wel een beetje zo is. Dat mensen denken van, oh, dus ik moet altijd zo zelf die uitstraling hebben. Ik denk nee. Dat is niet zo. Jij kan ook gestrest zijn.
Jij kan ook balen. En denk vooral niet dat dat nu allemaal een hele negatieve Sort van uitwerking op je hond heeft. Want wat de negatieve uitwerking op je hond heeft. Is gestrest zijn. En daar bovenop denken dat die stress. Je hond negatief gaat beinvloeden. Ja klopt. Dus wees dan maar gewoon gestrest. Ja. En denk van oké Ja dat kunnen ze ook echt wel
[00:54:46] Barbara van Rheenen: hebben.
Dat moest ik ook echt tegen mezelf zeggen. Iedereen zegt ja witte herder super gevoelig En dat is allemaal waar. Maar op gegeven moment moet je ook tegen jezelf zeggen. Ze kunnen ook wel tegen mezelf zeggen.
[00:54:56] Kajsa: Juist Helemaal waar. Ik zit [00:55:00] ook even een beetje naar de tijd te kijken. En denk waar gaan we het allemaal nog over hebben.
Want het boekje Andere dingen. Misschien kijk ik eerst even. Nou ja,
[00:55:11] Barbara van Rheenen: het boekje, ik heb een late start en ik ben niet heel goed voorbereid, dat geef ik eerlijk toe. Het boekje is alleen nog bij mij te bestellen via Instagram. Ik heb het geloof ik zelf nog niet op mijn website staan, maar dat ga ik binnenkort echt doen.
Ik ben wel op zoek naar adressen waar ik ze dan neer kan leggen, zodat mensen daar naartoe zou kunnen gaan en het zelf kunnen kopen, zodat ze niet tegen procentkosten aanlopen, want dat is natuurlijk wel een beetje mijn dingetje. Ja, nou ja, het boekje kost €15,99. Ik heb wel voor fokkers bedacht dat ik als je fokker bent en je wil gewoon een heleboel afnemen, omdat je ze mee wil geven aan de pups want zo is het eigenlijk begonnen, bij elke pup een boekje, dan hanteer ik een goedkopere prijs omdat je het natuurlijk gratis weer geeft en het doorverkoopt.
[00:55:55] Kajsa: Ik zit even te denken of we thema's nog [00:56:00] missen maar eerst even, omdat we het nu toch al genoemd hebben van het boekje, dus als iemand spreekt... Een fokker is, of bij een kinelogenclub werkt, of een trainer is, of een dierenwinkel runt. En denk van, het lijkt me echt superleuk om dat boekje op de toonbank te hebben liggen zodat mensen het kunnen kopen.
En het is echt heel erg leuk. En denk wel, het is geen dikke bijbel of zo. Het is echt geen mega groot boek. Maar het is gewoon van, nou, ik begin met een hond en waar kan ik allemaal zo tegenaan lopen? Het heeft eigenlijk van alles. Er zitten opvoedingen in, er zitten... Verhalen van jou met je honden Heel veel fouten zitten
[00:56:45] Barbara van Rheenen: erin.
Nou, het vond een leuke vriendin van mij die zei ik heb ontzettend gelachen. Nou, dat vind ik wel heel belangrijk. Het is niet belerend. daar was ik blij om dat ze dat zei. Want het is een beetje gevaarlijk als je een boekje schrijft. Dat het belerend wordt. En [00:57:00] ik vind het erg mooi dat je je eigen missers vaak benoemd.
Dat was precies de insteek die ik wilde van het boekje Dat vond ik gewoon een heel groot compliment. Nou, ik denk dat dat
[00:57:11] Kajsa: misschien wel het allerbelangrijkste is dat mensen dat eruit meenemen van er zijn allerlei theorieën en ideale soort van manieren om op te voeden en te trainen. En de wereld is niet ideaal.
Jij bent niet perfect. De hond is niet perfect. De omgeving is niet perfect. Dus je gaat echt gewoon echt een flater slaan. En dan weet je wel omarm ze. Ja, precies Ik zeg altijd, zonder geluk vaart niemand wel. Je hebt ook een portie geluk nodig bij de opvoeding van Kinderen van honden.
[00:57:43] Barbara van Rheenen: Ja, of het karakter. Ik bedoel zoals we zeiden over die twee verschillende honden, het karakter van Lupo is zo totaal anders dan het karakter van Guzzi.
Lupo is zo makkelijk trainbaar. Guzzi was zo moeilijk trainbaar. Je begint dan ook weer heel anders met een tweede hond. Ik zette me helemaal schrap voor Lupo en het hoefde helemaal [00:58:00] niet, want die pakt het allemaal zo makkelijk op. Dat is ook geluk. Dat ik denk, jeetje, daar hebben we dan ook wel weer... Ik bedoel, jagen was ongeluk, maar het was ook wel geluk dat Lupo weer zo ontzettend goed trainbaar was.
[00:58:11] Kajsa: En kon je daardoor... Misschien nog wel even een vraagje. Kon je daardoor ook aardiger tegen jezelf zijn als opvoeder? Omdat je zag van, hé, verdorie bij die tweede hond steekt het heel anders in elkaar. Dus het lag niet allemaal aan mij. Ja
[00:58:28] Barbara van Rheenen: zeker. Nee, zeker. Absoluut. Ik denk dat ik bij Lupo ook wel meer dan bij Guzzi realiseerde Wat voor een impact je dan ook wel hebt.
Omdat hij zo trainbaar was. Hij wilde zo graag. Dus hij dacht. Nu merk ik wel. Dat ik me ook wel bewust van wat ik verkeerd kan doen. Bij Guzzi kwam het gewoon soms niet binnen. Dat kwam gewoon niet binnen soms bij hem. Dat is een hond. Een Lupo kan heel erg een pleaser zijn. Maar bij Guzzi is het echt zo.
What you see is what you get. Maar dat was bij trainen gewoon echt super [00:59:00] lastig Want dan stond ik alle kapriolen uit te halen. En gewoon straal er overheen kijken ook. En dus ook al het weer besef bij die tweede. Van ja, super makkelijk. Ik doe het dus eigenlijk heel erg goed. Ik doe heel erg mijn best.
Maar ook. Hij is zo naar me aan opkijken. Ook de bewustwording van wat trainen doet. En hoe je dat doet. Dat dat belangrijk is. Ongelooflijk hè. Kijk naar je hond. Dat herhaal ik heel vaak in het boekje. Lees je hond. Kijk naar je hond. Een hond is gewoon. Een Er zijn zoveel verschillende soorten karakters ook bij honden.
Bij alle dieren natuurlijk.
[00:59:41] Kajsa: En zelfs binnen één nest. Dat denk ik ook wel eens. Als ik kijk naar Rusty zijn nestgenoten Met sommigen ben ik nog wel in contact. Dan denk ik, dit zijn gewoon allemaal volledig andere honden. Natuurlijk zijn het andere honden. Maar zelf de ouders. dat is misschien [01:00:00] ook weer waar we de parallel naar mensen kunnen trekken.
Dat je ziet dat broers en zussen uit één gezin volledig andere persoonlijkheden kunnen zijn. En dat is bij honden ook gewoon zo. Waar de één... Bij wijze van spreken behoefte heeft aan structuur. Heeft de ander behoefte om losgelaten te worden. Het ene mens is super artistiek. En de andere mens denkt echt.
Moet dit? Moet ik een kleurpotlood vasthouden? Nou zo is dat. Dat zou jij niet geweest zijn. Moet dat bij een hond ook? Het is zo verschillend. We
[01:00:38] Barbara van Rheenen: weten nog gewoon heel weinig We doen dieren onder een categorie. En een dier is dan altijd zo. Ik las laatst een stukje Dat olifanten elkaars naam weten. En roepen.
Wij denken altijd dat omdat wij taal hebben dat wij gewoon beter zijn. Maar waar we nu achterkomen bij [01:01:00] dieren. Bij gedrag Bij etologie. Ik denk. Ik denk wel eens. Wij mensen zijn de wereld eigenlijk niet waard Zoals we ermee omgaan.
[01:01:10] Kajsa: Dat is misschien toch nog wel mooi. Ik ben blij dat je dat zegt. Want ik denk dat een van mijn filosofieën.
Dat een hoop van de manier waarop wij tegen honden aankijken. De socialisatie die wij hebben ontvangen Omtrent honden en ook andere dieren. Komt als je geschiedkundig kijkt denk nog van het feit dat we altijd hebben geprobeerd als mens. Om ons buiten de dierenwereld te stellen Om te zeggen van nou je hebt dieren.
En dan hebben we mensen. Wat natuurlijk een complete kolder is. Want in mijn beleving althans. Want we zijn allemaal dieren. En we zijn altijd maar bezig geweest om iets te vinden. Waardoor wij bijzonder konden zijn. Zodat we de dieren op een ander vlak konden stellen dan wij. En [01:02:00] op het moment dat je dat los gaat laten.
Dan gaat er een hele wereld omgaan Open voor je open want eerst werd bijvoorbeeld gezegd wij zijn de enigen die onszelf kunnen herkennen in de spiegel en dat maakt ons bijzonder nou ja oké prima weet je blijkt helemaal natuurlijk niet waar te zijn wij zijn de enigen die gereedschap gebruiken werd het toen is ook helemaal niet zo heb je wel eens een ex er bezig gezien ja precies en het gaat maar zo door even kijken hoe kwamen we hier nou op ik begin helemaal wat ik zei
[01:02:42] Barbara van Rheenen: omdat wij denken dat we taal hebben dat wij beter zijn dan beesten en ik moet je eerlijk zeggen dankjewel Instagram voor al die fantastische filmpjes die er dan ook gepost worden van wat jij net zegt of deze die dingen doen of hij denkt hé hoe kan dit
[01:02:58] Kajsa: En
dan moet je gewoon helemaal
[01:03:00] opnieuw gaan nadenken over alles en ook over je hond en hoe je er mee omgaat.
En nog steeds blijft dan het dilemma inderdaad van waar ga ik een keer voor en waar gaat de hond voor? Maar dat dilemma wordt misschien nog wel erger of meer uitvergroot daardoor. En de dingen die je gaat doen gaan misschien nog wel met meer schuldgevoel.
[01:03:31] Barbara van Rheenen: Ja, weet je wat ik een enge gedachte vind? Is dan eigenlijk niet uiteindelijk het doel om geen dieren meer te nemen.
Om geen honden meer te nemen.
[01:03:41] Kajsa: Dit is denk ik ongeveer waar ik nu ben aangekomen Dat ik ook zeg van ik ga naar Rusty. Geen hond meer nemen. Komt geen Geen hond meer. Maar goed, ik ben dat ook, en daar hebben we het natuurlijk ook over gehad, al die gedachtenprocessen die zijn natuurlijk [01:04:00] nog niet afgerond, dat blijft doorlopen.
Want ik zat bijvoorbeeld ook te denken van, ja, wat vind ik dan nu eigenlijk van hulphonden? Oh ja, ja. Hoe ga je daar dan mee om? Hoe ga ik daar mee om? Ik kan eerlijk zeggen, ik ben daar gewoon nog over aan het nadenken. Ik ben er nog mee bezig.
[01:04:20] Barbara van Rheenen: Ja, en honden die mensen zoeken in oorlogsgebieden of in gezonde middelen, aardbevingsgebieden dat ook.
[01:04:30] Kajsa: Search and rescue honden ik zit nu in de bergen, hier is dat natuurlijk echt een ding, lawinehonden. Oh
[01:04:35] Barbara van Rheenen: ja.
[01:04:38] Kajsa: Die trouwens wel voor een heel groot deel op positief veel mag getraind worden, en met beloningsgerichte methodes. Dus er is natuurlijk voor honden... Is een aanname, geef ik weer toe. Niks leukers dan hun neus te gebruiken om iets te zoeken.
Maar ja, wat geeft ons het recht om een hond te fokken? [01:05:00] Want daar zeg ik dan altijd al van. We zetten al een reu, als we het dan over gefokte honden hebben. En niet over de asielhonden, zou ik maar zeggen. Dan zetten we een reu en een teef bij elkaar. En we zeggen jongens veel plezier Zonder dat ze daar zelf iets in te zeggen hebben.
Dus dat zijn inderdaad wel de gedachtes die dan komen. En dat maakt het niet altijd makkelijker, denk ik om voor je hond te zorgen. Het maakt het soms nog moeilijker
[01:05:31] Barbara van Rheenen: Ja, zeker. Ik denk dat zodra je gaat nadenken over het hele proces, dan wordt het moeilijker Ja Hoe sta jij
[01:05:38] Kajsa: daarin qua honden? Ik
[01:05:41] Barbara van Rheenen: moet je wel eerlijk zeggen dat ik daar ook wel gesprekken over heb.
Ik ben op zoek naar een huis. Dat zal een beetje een kleiner huis moeten worden. Maar ik denk ook gelijk, dit wordt dan mijn tussenhuis. Want dan zit ik gelijk te rekenen hoe oud worden mijn honden ongeveer. Hoe oud ben ik dan? Dan heb ik natuurlijk de keuze om [01:06:00] hondloos te zijn. En gewoon totaal een andere kant op te gaan met mijn leven dan ik nu heb gedaan.
Maar ik moet je wel eerlijk zeggen dat het idee om geen hond te hebben, vind ik ook nog steeds wel heel beangstigend. Omdat het hebben van een hond vooral als je alleen bent, is moeilijk Maar het heeft mij er ook doorheen gesleept. Het zijn ook mijn beste vrienden. Het zijn degenen waardoor ik op omstaansochtend een rondje moet gaan lopen.
En toen mijn man en mijn partner er niet meer was, waren zij er wel nog om met mij lekker voor Netflix te zitten. Ja. Maar ja, ik denk dat ik wel sowieso een pauze in ga lassen. Een hondloze pauze. Om uit te vinden wie ik ook alweer ben zonder honden.
[01:06:43] Kajsa: Ik denk dat dit misschien wel een heel mooi, in ieder geval filosofisch moment is.
Om het eindig te geven. Om de boel af te ronden. En nou weet ik eigenlijk helemaal niet of ik jou dat heb gestuurd of niet. Want mijn Engelstalige gasten stuur ik altijd een soort van [01:07:00] standaard berichtje van. Nou en aan het einde van de podcast aflevering vraag ik iedereen om wat te zeggen over drie woorden.
Ik weet helemaal niet of ik dat bij jou heb gedaan. Nee, helemaal niet. Nee, ik ga je gewoon on the spot. Ga ik je dat doen. De woorden, ik zeg ze even in het Engels Want in het Nederlands dan bekken ze niet zo lekker. In het Engels is het expectation, frustration en celebration. Dus eigenlijk is het verwachting frustratie en feestje om dan terug te komen op die trainster die met snoepjes riep feestje.
Dat deed een van mijn trainsters trouwens ook, die riep ook altijd feestje. Die drie woorden als je daarover nadenkt en dan mag in relatie tot de hond zijn, hoeft niet. Wat komt er bij je op? Dus wat was het verwachting frustratie en viering feestje?
[01:07:59] Barbara van Rheenen: [01:08:00] Nou ja, in het licht van grenzen aangeven Ik kijk er wel heel erg naar uit om op een nieuwe plek te zijn.
En dat die gelijkwaardigheid er is in de zin van wie is er nu aan de beurt. Ik weet zeker dat er frustratie bij komt. Ik ben nog nooit verhuisd met een hond. En helemaal niet met een herder. We moeten op een nieuwe plek. En die gaan op een gegeven moment denken wanneer gaan we weer naar huis. En dat moment komt niet.
Dus dat is dan wel weer een angst die naar voren komt. Maar ja, gewoon dit hele gebeuren al verwinnen.
Ik zie wel een soort feestje komen op een of andere manier. Daar ben ik wel heel blij om. Ik ben sowieso een positief ingesteld mens. Dus ja, ik zie wel een soort feestje. Waarin ik goed op mijn plek ben. En vooral een soort balans heb gevonden tussen mijn leven en het leven met honden.
[01:08:56] Kajsa: Dat vind ik een hele...
Mooi [01:09:00] alhoewel ik misschien wel alvast kan waarschuwen dat balans is heel dynamisch. Het zal heus ook wel af en toe uit balans weer zijn
[01:09:11] Barbara van Rheenen: Zeker weten, zeker weten.
[01:09:13] Kajsa: Ik ga nog even, terwijl we het over het boekje hadden waar mensen die konden krijgen, hadden we weer allerlei andere ingevingen. Maar als er dus nog mensen zijn die het boekje bijvoorbeeld ook willen aanbieden of iets, laat ze vooral dan contact opnemen.
Ja. Mensen kunnen jou ook direct via Instagram vragen om het boekje of om het boekje te kopen. Maar... Waar is dat? Wat is jouw Instagram? En stel mensen willen bijvoorbeeld illustraties. Ik weet niet of je dat ook doet. Kunnen we jou dan ook inhuren? Vertel ons alle plekken waar we jou
[01:09:48] Barbara van Rheenen: kunnen vinden. Ja, nou, omdat ik naar jou kijk denk ik, oh, dat zit allemaal op beeld.
Maar dat is inderdaad natuurlijk helemaal niet zo. Dus we kunnen niet het boekje laten zien. Mijn Instagrampagina is Barbara van Rheenen. En van Rheenen is van met [01:10:00] R-H-E-E-N-E-N. Dan kom je gewoon bij mijn Instagrampagina uit. Dat geldt ook voor mijn website, www.barbaravanrheenen.nl. Daar staat het boekje nog niet op, maar ik ga het erop zetten.
Ja, DM'en, zou ik zeggen. kijk mijn pagina, daar zie je ook de voorkant en achterkant van het boek. Ik krijg ook de vraag van mensen of ze het kunnen inkijken. Dat is helaas nu dan nog niet het geval. Maar ik ben bezig met zelfpromotie Ik ga foto's maken van het boek. Die zit ik dan ook weer op Instagram.
Waarin ik ook gewoon dingetjes uitleg. Ook misschien leuk om contact te hebben. Met... Mijn volgers over hoe lopen zij tegen problemen aan. En dan pak ik een stelling uit het boek bijvoorbeeld. Zodat er ook pagina's zichtbaar zijn. Ja, dat is het voor nu. Voor nu kan ik, het enige wat ik kan bieden is dat.
Maar ik hoop dat het binnenkort ook gewoon bij een aantal winkels ligt.
[01:10:50] Kajsa: Top. Dan rest mij denk ik eigenlijk maar één ding. En dat is om jou onwijs te bedanken Voor het boekje. [01:11:00] Voor het doen van je verhaal Het op de podcast komen. En überhaupt denk ik gewoon voor het feit dat je mij destijds gecontacteerd hebt.
En dat wij nu weer met elkaar in contact zijn. En dat ik weer een hele leuke nieuwe mens. Of een heel leuk nieuw mens heb mogen leren kennen. Dus dank je wel.
[01:11:20] Barbara van Rheenen: Nou, graag gedaan. Insgelijks Ik heb echt heel veel aan jouw website ook nog steeds. De inzichten en het diep schijnt. Heel bijzonder vind ik dat.
[01:11:29] Kajsa: Dat
vind
ik hartstikke leuk om te horen. Dankjewel.
[01:11:33] Barbara van Rheenen: Graag
gedaan.
[01:11:44] Kajsa: Je kunt de shownotes van deze episode en alles coaching vinden op mijn website kaisa.overbeek.com. Of je kunt ons op Instagram vinden op de Rus Cattle Dog. Of misschien ook op Facebook, Kajsa van Overbeek Coaching.[01:12:00]
Als je deze podcast leuk zou ik je vragen om een goede review te op welke platform je de podcast luistert Want het helpt ons te veranderen in de rating, wat ons helpt om meer te vinden. Zodat meer mensen kunnen luisteren naar dit, meer mensen kunnen er van beneficieerder van worden. Meer mensen kunnen zich, zoals ik altijd zeg, minder alleen zijn in waar ze staan met hun honden